ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

ΦΙλησυχο μπορείς να θεωρείς
τον άδειο εαυτό σου στο κρεβάτι,
σαν στέκεσαι στα πόδια σου ,μουγγός,
εμπρός απ' τον καθρέφτη ,
στο περβάζι.
Κι αν αύριο ξυρίσεις το μαλλί
κι αν σβήσεις κάθε ένα σου σημάδι
που κάποιος από τους οξυδερκείς
θα φέρει μες στη μνήμη του τον ίδιο
αλήθεια πως μπορείς να προβληθείς
και με ποιο σου διακαίωμα στο πλήθος ?
Να έχεις στο σαλόνι το κουτί
τα πρέπει σου δεν είναι εκ φύσεως ίδια
εφόσον σου φανούν επιεικείς
με κάλπικα διαμάντια και στολίδια
Αντίπερα της όχθης που διαβείς
οι μνήμες σου για πάντα περιμένουν
κι αν πράγματι μπορείς - να μοιραστείς.
- αγνότητα, σε όλα όσα συμβαίνουν.

Ανήκω στη γενιά των άμαχων
των ψόφιων νοσταλγών και των κομπάρσων
Μα σήμαναν καμπάνες από χθες
ξεκούφαναν τα πρέπει των γιγάντων.
Κι αν αύριο μου φιμώσεις τη φωνή
Κι αν στρέψεις εναντίον την πλεκτάνη
Που κάποιος από τους διαπρεπείς
θα φέρει μες στη μνήμη του τον ίδιο
Μπορω πια να βουτήξω στο νερό
το βούρκο μου να ξαναδιασχίσω
Θα έχω στο σαλόνι το κερί
και τη μυσταγωγία απ' τη σελήνη
τα όπλα μου κρυμμένα στη φωνή
που μέσα μου σπαράζει για γαλήνη.