Κλείνω θέση στον ήλιο ,
μετράω φώτα ,
λευκά στολίδια στον κάμπο.
μετράω φώτα ,
λευκά στολίδια στον κάμπο.
Στην μουντή ερημιά μου,
το θέρος ξημερώνει ζεστά μεσημέρια
το θέρος ξημερώνει ζεστά μεσημέρια
που ξαπλώνεις σ' εκείνα τα δέντρα ως το βράδυ.
Να χάνεις τη μέρα.
Να χάνεις τη μέρα.
Ένταση, μουσική στον αέρα.
Τρυποκάρυδοι να τρυπούν αγχωμένα.
Τρυποκάρυδοι να τρυπούν αγχωμένα.
Ευωδία που δονεί μες στο σώμα,
σαν αγάπη κυλά στον αιθέρα.
σαν αγάπη κυλά στον αιθέρα.
Μη ρωτάς τι θα' ρθει για εμένα.
Ξέρω μόνο πως πάντα
Ξέρω μόνο πως πάντα
χαράζουν πιο αργά τα δικά σου τα βράδια
γιατί δεν κοιτάς πια το φεγγάρι.
08-08-06
08-08-06
5 σχόλια:
υπέροχοι στίχοι...
δικοί σου;
υπέροχοι στίχοι...
δικοί σου;
"Ξέρω μόνο πως πάντα
χαράζουν πιο αργά τα δικά σου τα βράδια
γιατί δεν κοιτάς πια το φεγγάρι"
Σταμάτησα σε στιγμές Ποίησης
να μετράω φώτα...
σε λέξεις που ξέρουν
"να σφίγγουν τα λουριά τους"
γιατί
"έστω και με σπασμένα φτερά"
πρέπει να μας μάθουν
να "πετάμε"
Ναι δικοί μου. Πάντως έχω αρκετό καιρό να γράψω κατι καινουριο και
ανησυχώ . Ελπίζω μέσα από το μπλογκ
να κατεβάσω καινούριεσ σκέψεις.
προς το παρόν θα δουλέψω κάποιες παλιές . . .
Πολύ όμορφο.
Μην ανησυχείς για την έμπνευση. Είναι σαν το καλό κρασί. Θέλει τον χρόνο της για να ωριμάσει.
Δημοσίευση σχολίου