Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΟ

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Τους ξένους τοίχους, τα ξένα έπιπλα,
τα ξένα θραύσματα, τα ξένα ...άυλα ΔΕΣ
Δες για ποιους κόπους, ποιες θυσίες,
ποιες λατρείες και ποιονών προσμονές ?

Σε αυτόν το δρόμο που επιλέγω αυτό το βράδυ
για να διαβώ
Ίσως και να 'χει μείνει χρόνος λιγοστός να σκεφτώ
Μα δεν υπάρχει ουσία-μία,
μόνο πικρία οι άλλες αναβολές
Γιατί στο βάθος απ'το τούνελ της ζωής
κρύβομαι εγώ και το χθες

Ειν' η καμμία, η άλλη μία η "ίσως η μία"
και το μικρό μου αυτό.
Δες τες , στο μαύρο , χρώμα σκοτάδι
τις τυφλές μέρες, ποδοπατάνε το φως
Δες τις φοβέρες - παντού σκόρπια
και 'γω να έμενα ένας ικέτης πιστός ?

Δεν είν' η ζήλεια, ούτε ένα κρίμα αποθημένων
έστω συμβολικό
Ψέμμα θα πω, μα όχι αιτία ούτε πια
ούτε φόβος , για το μισό μου εαυτό.

Γιατί είμαι άνθρωπος που ένα είναι με το κενό.
Γιατί είμαι η στάχτη μου,
που απλώνεται - σκόρπίζεται
σ' ότι έμεινε εδώ.

Σ' ότι έμεινε εδώ...
Σ' ότι έμεινε ... εδώ
Σ' ότι θύμιζε εδώ

Γιατί είμαι η στάχτη μου
που απλώνεται
...σκορπίζεται
στο πάτωμα
στο πάπλωμα
αιώνια .... οι μέρες μου
σ κ ο ρ π ί ζ ε τ α ι