ΣΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΤΗΝ ΚΡΕΜΑΓΙΕΡΑ

Στον επιζήσαντα από τον αιώνιο μόχθο. Τρίτη κουκέτα από το βάθος.
Μόνο το στρώμα και ο αέρας από τον μουχλιασμένο ανεμιστήρα φροντίζει
την μόνιμη μνεία του προηγούμενου κατοικήσαντα. Οι φυλακές των αστεριών
είναι πάντα τόσο μονόχνωτες και κρύβουν ένα παλιό μυστικό στα σπλάχνα τους.
Μόνο όσοι έζησαν από κοντά τη λάμψη τους ξέρουν να διηγηθούν την πιο πικρή ιστορία. Πιο αληθινή από τα περίτρανα δειλινά των άσημων φεγγαριώνκαι πιο ζωώδη από το περιτύλιγμα κάποιας φαρμακωμένης τουρίστριας.


Η κρεμαγιέρα της εσχάτης

χτυπά στα σπλάχνα μου το δέος

Του μόχθου ο βιός

μιας αυταπάτης

μες στο περίτρανο το θέρος

σε πενιχρών ηθών

και λάθη

σε κοινωνούς

της κατωτάτης



Περάστε κόσμε, για ξαπλώστε!

με παρρησία κοσμιότατη


Μας τριγυρίζουνε κουνάβια

μα η αντιρρησία

ανυπόστατη.

ΚΟΜΠΡΕΣΕΡ

Είμαι ο γυμνός μάρτυρας στο προσκεφάλι σου, αυτή τη τελευταία νύχτα
της αλλόκοτης έμπνευσης. Κάτω από το φως της μπαλκονόπορτας το βλέμμα
σταυρώνει τα πρώτα έντομα που ξεπροβάλλουν στο κατώφλι της και χάνονται
στην ομίχλη των τσιγάρων . Ο ιδρώτας που στάζει στο μαξιλάρι παγώνει τη σήψη της σιωπής , κοιτάζω πάλι το ξέφωτο , δεν βρίσκεσαι εκεί να τυλίξεις το κορμί σου γύρω από τις κουρτίνες παρά μόνο η ονειρώδης φαντασία σε πλάθει , σε στύβει, σε αφομοιώνει στην όψη ενός πήλινου σταχτοδοχείου.

Ξυπνώ στο άκουσμα ενός κομπρεσέρ, στη σκόνη που γέμισε το μικρό μου δωμάτιο από τα ερείπια του διπλανού μπαλκονιού που θυμίζουν εργοτάξιο. Την άλλη φορά που θα γκρεμίσετε το σαλόνι σας ας με ειδοποιήσετε κύριε γείτονα. Καλό Καλοκαίρι

Ο ΑΛΛΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ

Έρπει η ζωή τα βήματά της σε ένα ταβάνι που βράζει από ευχές μέσα σε κιτρινωπό άσπρο σαν διάδρομος που διαστέλλεται και οδηγεί σε γλυκό λήθαργο και μετά
συστέλλεται και παγώνει από κενό , την στιγμή που σε ακούω να ξεφυσάς με
περίσσια μανία την ανία και τρεμοπαίζεις τα βλέφαρα. Περιμένεις να ακούσεις
την άλλη φωνή , που ποτέ δεν έρχεται παρά μόνο χειρονομίες γλυκανάλατες της στιγμής ίσα ίσα που φτάνουν να τονώσουν το πρωινό μας αντίο .

Και είμαι μακριά κάθε λεπτό
κάθε στιγμή που ανασαίνεις
σε κάθε βλέμμα σου
Να μ' αποφύγεις
σαν την οχιά μέσα στα βάτα
εκεί που κύλησες
και την φωνή μου όπως την θες
δε θα βρεις

Εκεί που άθελά σου μ' έψαξες
και πάλι
Όσο διαστέλλεται το χθες
στα βλέφαρά μου
δεν διασταυρώνονται οι μνήμες

και ειν' η σειρά μου
να τ' αποδώσω όλα
στο γνωστό το χάλι

στον άλλο δίπλα σου
που αγνόησες
το κάθε βράδυ.

Ειν΄η ερημιά μου
τρωκτικό
και κάθε χάδι
βρίσκουν τα χνώτα μου
απόμερα και πάλι.

13

Ζωή μικρής εμβέλειας

Ζωή χωρίς δαχτυλίδια και περιδέραια

Ζωή δίχως αισθήματα
και ένταση ανούσια

Ζωή σαν φυλακή
με δρομολόγια
σε τραμ, λεωφορεία, πεζοδρόμια
Και Κυριακές θυσία
κι ευχολόγια

Ζωή που τυραννιέται
με στην κίνηση
στο νέφος
στην μιζέρια

Ζωή πάνω σε παρκέ
απ' το μεσαίωνα

Ζωή σ' ανιαρά τραπεζοκαθίσματα

Ζωή που πέρασε
σε δέκα δευτερόλεπτα

Ζωή που ταίριαξε το μίσος με τα όνειρα

Ζωή με εφιάλτες
απ' τα δώδεκα

Ζωή περαστικών
που φεύγουν πρόωρα

Ζωή των ζωντανών σε μοιρολόγια

Ζωή στου δεκατρία την απέχθεια.