ΤΕΛΟΣ

Η τελευταία η στεναχώρια είναι τέλος
για ένα δάκρυ χωρίς νόημα, να προσδίδει
αμνηστία παρακμής, όταν φρενάρει
και να νιώθω να παγώνει από ευθύνη.

Σμήνος τύψεις, ενοχές κυνηγημένων
πλάνων, δέος οργίων να πλανιώνται
με οδύνη. Κάτι βλέπω μες στο πρόσωπο
ν' αλλάζει.
Τέλος είναι όταν χάνομαι σ' εκείνη.