ΚΟΜΠΡΕΣΕΡ

Είμαι ο γυμνός μάρτυρας στο προσκεφάλι σου, αυτή τη τελευταία νύχτα
της αλλόκοτης έμπνευσης. Κάτω από το φως της μπαλκονόπορτας το βλέμμα
σταυρώνει τα πρώτα έντομα που ξεπροβάλλουν στο κατώφλι της και χάνονται
στην ομίχλη των τσιγάρων . Ο ιδρώτας που στάζει στο μαξιλάρι παγώνει τη σήψη της σιωπής , κοιτάζω πάλι το ξέφωτο , δεν βρίσκεσαι εκεί να τυλίξεις το κορμί σου γύρω από τις κουρτίνες παρά μόνο η ονειρώδης φαντασία σε πλάθει , σε στύβει, σε αφομοιώνει στην όψη ενός πήλινου σταχτοδοχείου.

Ξυπνώ στο άκουσμα ενός κομπρεσέρ, στη σκόνη που γέμισε το μικρό μου δωμάτιο από τα ερείπια του διπλανού μπαλκονιού που θυμίζουν εργοτάξιο. Την άλλη φορά που θα γκρεμίσετε το σαλόνι σας ας με ειδοποιήσετε κύριε γείτονα. Καλό Καλοκαίρι