Τώρα είσαι ‘κει. Στην απέναντι γραμμή
Δίχως φωνή, μα μια γλυκειά στοργή
Ότι ήθελα. Μόνο ένα βλέμα σου
και δυο λέξεις να νιώσω τον
καιρό που σε θυμόμουνα.
Ότι νοσταλγικό κρύβουν τα λόγια σου
μοιάζει με όνειρο που ‘ναι τόσο μικρό
Τώρα είμαι εδώ. Να παρακολουθώ
την παγερή οθόνη. Τη στιγμή.
Αμίλητη.
Και αυτή και ‘συ μαζί
Απεγνωσμένη – αμήχανη σιωπή
Τώρα κυλώ, μπορώ να ονειρευτώ
χρόνια μακριά. Αυτά που ξέχασα
Κι ας μη μπορείς. Κι ας άργησα πολύ.
Γιατί τι είν’ η ζωή ; Άσπρη και κάταχνη μαζί.
Ότι κι αν πουν που θέλω τόσα να συμβούν
θάβω μια ευχή
Ξέρεις ποια ειν’ αυτή ...
22-02-08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου