Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

ΘΕΡΟΣ

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009



Ξημερώνει ακόμη μια μέρα.

Σβήνουν ένα ένα όλα τ' αστέρια

Κλείνω θέση στον ήλιο ,

μετράω φώτα ,

λευκά στολίδια στον κάμπο.

Στην μουντή ερημιά μου,

το θέρος ξημερώνει ζεστά μεσημέρια

που ξαπλώνεις σ' εκείνα τα δέντρα ως το βράδυ.

Να χάνεις τη μέρα.

Ένταση, μουσική στον αέρα.

Τρυποκάρυδοι να τρυπούν αγχωμένα.

Ευωδία που δονεί μες στο σώμα,

σαν αγάπη κυλά στον αιθέρα.

Μη ρωτάς τι θα' ρθει για εμένα.

Ξέρω μόνο πως πάντα

χαράζουν πιο αργά τα δικά σου τα βράδια

γιατί δεν κοιτάς πια το φεγγάρι.

08-08-06

5 σχόλια:

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

υπέροχοι στίχοι...
δικοί σου;

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

υπέροχοι στίχοι...
δικοί σου;

Τάσος Κάρτας είπε...

"Ξέρω μόνο πως πάντα
χαράζουν πιο αργά τα δικά σου τα βράδια

γιατί δεν κοιτάς πια το φεγγάρι"
Σταμάτησα σε στιγμές Ποίησης
να μετράω φώτα...
σε λέξεις που ξέρουν
"να σφίγγουν τα λουριά τους"
γιατί
"έστω και με σπασμένα φτερά"
πρέπει να μας μάθουν
να "πετάμε"

Siopila Aponera είπε...

Ναι δικοί μου. Πάντως έχω αρκετό καιρό να γράψω κατι καινουριο και
ανησυχώ . Ελπίζω μέσα από το μπλογκ
να κατεβάσω καινούριεσ σκέψεις.
προς το παρόν θα δουλέψω κάποιες παλιές . . .

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο.
Μην ανησυχείς για την έμπνευση. Είναι σαν το καλό κρασί. Θέλει τον χρόνο της για να ωριμάσει.