Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

ΒΡΟΧΕΡΗ II

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009


Φύσηξα τα χνώτα μου

πάνω σ’ένα τζάμι

έγραψα δυο λέξεις

είδα τ’όνομά σου

μέτρησα τις μέρες

σκέφτηκα το λάθος

έπιασα την πένα

τ’ άθλιο μπλοκάκι

Όλα ένα ψέμα

Έσβησα το τζάμι

Κι αν ερχόσουν τώρα

πιαν αλήθεια να βρω

Δύσκολες στιγμές

πέρασα μονάχος

Πάντα επιπλέεις

μέσα στο μελάνι

στ’ άθλιο μπλοκάκι

στη φτωχή μου μνήμη

στο θολό το τζάμι

που έσβησα με δάκρυ.

Κι ήθελα να γράψω ένα τραγουδάκι

Όχι για εσένα. Γιατί τόσα υπάρχουν

πάντα καταλήγω στης βροχής τη μπόρα

και στο τέλος γράφω «μαύρα» για εμένα.

«Άσε τη βροχή

άσε τη, να πέσει

τούτη τη στιγμή

...μόνος

Κι ας με βρέξει

Άσε τη βροχή

όλα

να θυμίζει

Το καθάριο της

βλέμμα

να το πνίξει»

31-10-06



1 σχόλιο:

Unknown είπε...

έτσι είναι οι βροχές...

άλλοτε ξεπλένουν, άλλοτε πνίγουν...

...μα όταν τις στάλες τους ρίχνουν, φτιάχνουν ιστορίες. κυκλώνουν, κυλούν...στάζουν...

και ρέουν...

:)

φιλιά βρόχινα...